სამტომეულში თავმოყრილია სერგო ზაქარიაძის

ლიტერატურული მემკვიდრეობა - 1938–1971 წლებში დაწერილი დღიურები და ესსეები. გულწრფელი, თვითკრიტიკული, ობიექტური შეხედულებები შეულამაზებლად მოგვითხრობს ეპოქაზე, რომლის შესახებ ბევრი რამ არ გვცოდნია. კითხვისას თვალწინ გვიდგება კოტე მარჯანიშვილი, სანდრო ახმეტელი, ნატო ვაჩნაძე, კონსტანტინე გამსახურდია, ბევრი დიდებული ადამიანი და უშანგი - სერგოს დიდი მასწავლებელი და მეგობარი, ზღაპრული უშანგი ჩხეიძე.

გვხიბლავს ემოციური თხრობა და, ამასთან, ღრმა, მიუკერძოებელი ანალიზი მოვლენებისა. ამგვარი გადმოცემის უნარი მხოლოდ საოცარი აზროვნეების ადამიანებს შესწევთ. არტისტების მიერ არაერთხელ თქმულა, რომ ჩანაწერები მათ სამაგიდო წიგნად იქცა.

შესანიშნავი სახელმძღვანელოა ახალგაზრდებისათვის - შრომისა და პასუხისმგებლობის, სამშობლოს გაფრთხილების სახელმძღვანელო.